Wszystkie dzieci doświadczają najróżniejszych lęków na poszczególnych etapach życia.
Doświadczanie leków przez dzieci jest częścią typowo przebiegającego procesu rozwojowego i odzwierciedlają zmiany zachodzące w percepcji dziecka. Dla przykładu w niemowlęctwie rozwija się lęk separacyjny przed rozłączeniem z matką, a dziecko zaczyna bać się nieznajomych osób. W późniejszym wieku dziecko może bać się nieokreślonych potworów czających się w ciemności, a w okresie nastoletnim przejawiać nieśmiałość i wstydliwość jako wyraz obawy dotyczącej akceptacji ze strony rówieśników. W miarę jak dzieci staja się coraz starsze, czemu towarzyszy postępujący rozwój poznawczy, liczba przeżywanych przez nie lęków i obaw z reguły maleje. Problem występuje wówczas, kiedy doświadczany przez dziecko lęk zaczyna mieć dominujący wpływ na jego codzienne funkcjonowanie i powoduje trudności w rodzinie, przedszkolu czy szkole, zakłóca aktywność społeczną, powstrzymuje dziecko od zrobienia czegoś, czym chciałoby się zająć, … wywołuje cierpienie i może zaburzać proces kształtowania się osobowości.